Creatieve Therapie sessie i.s.m. Stichting Inclusia
Afgelopen week mocht ik voor Stichting Inclusia een creatieve therapie sessie geven aan een groep mannen. Grappig dat dat toch weer heel anders is dan een sessie aan jongeren of vrouwen. Merk dat er bij mannen toch een beetje een blokkade zit op jezelf uiten of even iets geks doen.
Ik heb ze eerst verteld waarom ik geloof dat creatieve therapie soms beter kan helpen dan de reguliere ggz. Omdat je tijdens het maken van kunst een connectie maakt met je onderbewuste en er dus hele andere dingen naar boven kunnen komen dan als je alleen praat. Daarnaast zorgt schilderen ervoor dat je serotonine aanmaakt, wat je een blijer gevoel geeft en dus bijdraagt aan stress reductie. En dat als je heftige gebeurtenissen meemaakt (waaronder ook bij deze groep mannen, die allemaal hebben moeten vluchten uit hun land) dit meestal wordt opgeslagen in je lichaam. Doe je daar niks aan dan kan zich dat uiten in de vorm van pijnen en of zelfs ziektes. Daarom is expressie zo belangrijk en is dat dus zeker wel een 1e levensbehoefte. Denk aan zingen, dansen, schilderen, schrijven etc allemaal mooie vormen om moeilijke emoties en gebeurtenissen te uiten en te transformeren.
We begonnen de sessie met het schrijven van complimenten aan elkaar. In het begin wat onwennig (en sommigen wilden ook absoluut de hanger niet omdoen ;) maar uiteindelijk kwamen ze helemaal los en schreven ze er ook een aantal voor mij :)
Daarna heb ik de mannen gevraagd hun ogen te sluiten, gevolgd door een korte geleide meditatie en vervolgens ze gevraagd te fantaseren hoe ze hun toekomst voor zich zagen in Schiedam als "alles" mogelijk was. Wat zouden ze dan doen, zagen ze zichzelf binnen of buiten, alleen of met andere mensen?!
De uitkomst was heel gevarrieerd. Van de sterrennacht van Vincent van Gogh, naar enkele die vooral hun gevoel op papier hadden geschilderd. Er was zelf een man die nog nooit een kwast had beetgehouden (en een mooie regenboog schilderde), maar ook een man die niet meer wilde stoppen met schilderen en mij met veel enthousiasme enkele van zijn kunstwerken op zijn mobiel liet zien.
We hebben veel gelachen en onderling verhalen uitgewisseld. En toch heel leuk om te zien dat iedereen het naar zijn zin had. Ik acht de kans vrij klein dat ze bij moeilijke gevoelens zullen gaan schilderen ;) Maar ach soms is het planten van een zaadje al genoeg.